Can Çekiş.

Yazamıyorum artık sen içimden tamamen gittin gideli..
İzin-tozun kalmadı kalbimde, beynimde..
Ellerime dokunmuş olsaydın bu kadar kolay unutamazdım belki de.

—-

Yıldızlar kaydırdım.
Ölen sevdaların hatrına.
Dilekleri kabul olsun diye aşıkların.

Ayrı tutun beni sevilmişliklerinden.
Korkma..
Satırlarımın sonunda seni sevdiğimi söylemeyeceğim.
Dön bana demiyeceğim.

İçinde ki İstanbul’a sığdıramadın beni..
Saçlarımdan tutupta attın 7 tepeli şehirden.
İçin bana dar.
İçim sana mezar..

Tut bu gece nefesini.
Bırak elinde kalan tüm sancıları.
Sonu olmayan bu şiirde
Yaşat acılarımı.

y.o.k

Cinnet şeridinden geçiyorum, her gece
Aksi yönden gelip, yanımdan geçen herkes acıyor halime..
Okkalı bir küfür savuruyorum arkalarından..
Basıyorum gaza..

- acı; az yaşanmaz, dibine kadar batıyorum içine -

Hadi çıksın birisi karşıma dayan desin..
Hadi..!

O*

Vurun..!

Sen’li ben’li cümlelerimin arasına giren

Sen’imi ben’imden alan.

Ben’i aşk’a sen’i ben’e  küstüren

O’yu vurun..!

Buldum Hayatı

El yordamıyla buldum hayatı

Yemişken o yasak meyveleri

Gözüm görmezken

Dilim tutmazken

Buldum hayatı..

Hades’in gizli cennetinde

Demeter’in gelmeyen baharında

Tanrı’lar Tanrıça’lara küsmüşken

Buldum..

Derin Derin Mevzular...

Bul diyemem ki hiç kimseye..
Ben beni kaybettim..

Bahaneler V

- hüzünbaz sokaklar, bol ışıksız hayatlar..

karanlığa mahkum, hapisten kaçmış umutlar.. -

bu kalabalık şehrin ' en ' kimsesiz yanıydım ben..

' senden önce, senden sonra. '

' her neyse ' deyip geçiştiriyorum, özleme varmayan kelimeleri..

ve ben giderken bir avuç cümle bırakıp,

kendimi alıp, seni alıp..

gidemiycem.

söküp atamıycam parmak uçlarıma yapışmış kelimeleri..

kendimi tekrar ettiğimi sanıp herkes, bi kenara bırakırken şiirlerimi.

sen geldiğinden beri ya da gittiğinden beri.

her gece her gün aynı nakarat.

e başka nasıl anlatılır ki ?

yanan bi ateşin sönemeyişi...

bak yine diyorum ..

ordasın, yanıbaşımda..

bilsen giderdin eminim, yakınlığını sakınırdın, varlığımdan - belkide yoktum, buna hiç karar veremedim -

ilk defa gördüğüm birinin gözlerine dalıyorum..

' hadi ' diyorum, ' unut bu gözlerde onu '

olmuyor, biliyorsun.

bende biliyorum ya, kendimi kandırıyorum.

uçurtmamı alıp, uçurumlara salıyorum ruhumu.

genişlesin ufkum, sonsuzluğum.

senden kalan en umutsuz yanım.

Bahaneler IV

Sevebilseydim korkmadan renkleri

Bu hüzün terk edip gidebilirdi, beni.

İnansaydım gerçeği düşünmeden yalanlara..

Düşler içinde boğulabilirdim.

Gündüzü karıştırmasaydım gece-ler-le..

Kanamazdım yastık altı anlarda..

Korkmadan baksaydım o gözlere.

Meydan okuyabilirdim yokluğuna..

Ama

Küçük kız triplerinde ruhum.

Umarsız-sız-ca

Bahaneler III

-sensiz hiç bir şey adıyla eş değil

Benden harici.. hatta sen bile -

Okyanus olarak görsün..

Bu baktığım su birikintisini.

Deniz bile değil ki..

Sensiz sadece su birikintisi

göz

yaşlarımdan

yaptığım

Bahaneler II

- Öldün mü ?

- Hayır, yaşıyorum..

Ölseydin keşke,

Peşinden ölebilirdim öylece.

- Yaşamıyorsun zaten deme

Oksijen müsrifliği yapıyoruz nihayetinde.

Bahaneler I

Yaşıyorsun, insanlıktan nasibini almadan insansın.

Tohumuna bolca acı katmış Tanrı..

Hasmını yeniden mi yaratacaksın?

Ağlama, zaten bir avuç topraksın.

Gözlerinden akanlarla bir gün çamurlaşacaksın.

Adın ve ...

adın dedim ve döküldü kağıda şiir..

kirini pasını unuttu bütün dünya..

etrafında dönmekten yorulur bazı canlar.

seni göremez bazı gözler...

adını yazdığım bütün sayfalar gurur duyar kendinden

şehirler pay biçer güzelliğinden.

adın diyorum ya " adın bir devri yıkmaya yetecek kadar kudretli dilimde"

sen bir çölü yeşertecek kadar güçlü

ben seni sevmeyi dile getiremeyecek kadar korkak..

sana yaşıyor benim sevdam..

sana yakışıyor her aşk.

sen varlığı kadar yokluğuda çok olan adam.

kelimer yetmiyor seni anlatmaya..

adın var bir adın var sadece seni anlatan.

susmak var bana düşen..

aşk var aşkım var sana..

aşk var.

aşk.