karanfil

bir şarkı çaldığında hep aynı yere nasıl dokunur? ilk dinlediğimden beri hüzünlendiren mutlu eden yerle bir eden güçlendiren aynı zamanda kolumu kanadımı kıran şarkıyla merhaba diyorum sana. sen bilmezsin şimdi hangi evin kapısında yağmurun dinmesini beklediğimi. Oysa ben senle ıslanmayı severdim. şimdi kuraklığı seviyor tenim. bir bozkırın ortasında kaldık ve yağmurlar bu şehri çoktan terk etti. Gözlerimin içine baktığında beni değil derinliğinde yarattığın kişiyi sevdin. Ama benn o kalıba hiç giremedim. fizik kurallarını görmezden geldin aslında hiç ilgilenmedin ben beni koymak istediğin kabın şeklini alamam ki. seni sevebilmek uğruna verdiğim savaşları sen kazandın hemde hiç çaba sarf etmeden. Şimdi ardından söylediğim her cümle anlamsız. Seni tanımak seni tanımış olmak bu dünyada bana yapılan en büyük haksızlık. İşin en yalın haliyle sen kötüsün sevdiğim sakın bir daha kimseyi sevme..