Kan damlıyordu kaleminden oturdu gökkuşağı çizdi kanrevan oldu evren..
Işık kırılırsa renklere bölünmez kanar..
Umut kırılsa çoğalmaz biter..
Uzun uzun kelimeler türer yalnızlıktan
ve bazı kelimeler dağı dağa kavuşturur da aynı zamanda tavşandan hiç ses seda yoktur.
Anlamsızlığa vurur cümleler , nerden çeksen oraya gider yollar.
Üstüne düşünülmemiş basit bir şiir olur varlığım adının arkasına saklanır..
Tanrıya biraz ihanet gibi yarıda kesilmiş cümlelere kılıf aranır..
Vazgeçmenin kolaylığı seçilir özlemin ağırlığına..
Rüzgara dokunur kokun ve adına adanır yedi cihan..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder